იგავები (ნაწყვეტი #2)
ერთი ძაღლი და ერთი მამალი დამეგობრდნენ, თქვეს, სოფელი ავაშენოთო!
ძაღლმა ჰკითხა: როგორ ავაშენოთო?
მამალმა უპასუხა: შენ იყეფე, მე ვიყივლებ და აშენდებაო.
წავიდნენ ტყეში. ძაღლმა ყეფა დაიწყო და დაეძინა. მამალი ხეზე შეჯდა, ყივილი დაიწყო. მელამ ხმა გაიგონა, მოვიდა და მამალს ჰკითხა: მანდ რას აკეთებო?
მამალმა უთხრა: სოფელს ვაშენებთო.
მელიამ უთხრა: ჩამოდი, სახლისთვის ადგილი მომიზომეო!
მამალმა უთხრა: უფროსი მანდ წევს, გააღვიძე და მოგიზომავსო!
მელია მოტყუვდა, მივიდა ძაღლთან, გააღვიძა და უთხრა: ადექი, სახლისთვის ადგილი მინდაო.
წამოდგა ძაღლი, გამოუდგა მელიას, სცემა და კუდი მოაწყვიტა. წავიდა ნაცემი, დაგლეჯილი მელა, გორაკზე შედგა და დაუძახა: მე ხომ ჩემი უჭკუობით ასეთი სისულელე დამემართა და თუ თქვენ მაგ საქმით სოფელი ააშენოთ, იმასაც ნახავთო!
იგავები
ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობა
ავტორი: სულხან-საბა ორბელიანი