თვალცრემლიანი რასმუსი კიბეზე დაეშვა და ეზოში გაიჭრა. იცის, რომ ოსკარი წავიდა, მაგრამ უნდა, ეს საკუთარი თვალით შეამოწმოს; უნდა დარწმუნდეს, რომ ყოველგვარი იმედი დაკარგულია. ეზო გიჟივით გაირბინა და საბძელს ეცა. ძლივძლივობით გააღო მძიმე კარი და შიგნით შევარდა. პირველ წამს ვერაფერი გაარჩია და აყვირდა:

-ოსკარ! ოსკარ!

პასუხი ვერ მიიღო და ხმამაღლა ასლუკუნდა. მალე მისი თვალები სიბნელეს შეეჩვია და ცარიელი საბძელი მოათვალიერა. სტენსეტრაში ჯერ არ დაეწყოთ თივის ზიდვა, საბძელი მოცარიელებული იყო და არავითარი ოსკარი იქ არ იმყოფებოდა.